Читать Kiri

Bir düşünün, bu gezegende sekiz milyar insan var. Bazılarımız güneşin doğuşunu selamlıyor, birbirimize sokuluyor, güneşin ilk ışıklarının gökyüzünü parlak renklerle boyamasını izliyor, bazılarımız ise yıldızlarla süslenmiş gece gökyüzüne hayranlıkla bakıyor. Bazıları doğum günlerini aile ve arkadaşlarıyla birlikte doğum günü pastasındaki mumları üfleyerek kutlar. Ve birileri tek başına kalp acısıyla yanıp tutuşuyor, boş bir dairede yerde hıçkıra hıçkıra ağlıyor. Küçük bir kasabada, biri ilk kez aşkını itiraf eder ve daha parlak bir gelecek için güçlü bir sıcaklık ve umut hisseder. Birisi hayatının aşkına veda ediyor, hıçkıra hıçkıra ağlıyor, bir hastane yatağının yanında diz çöküyor. Bazıları uzun zamandır kurdukları hayallerini gerçekleştiren bildikleri için son derece mutlu, bazıları ise hayatın anlamını yitirmiş ve bu umutsuz karanlıkta hiçbir ışık göremiyor. Belki de artık devasa stadyumları dolduracak ve taraftarların sevgisine boğulacak bir adam doğmuştur. Bazıları şimdi harap olmuş ve hayatlarını nasıl yaşayacaklarını bilemezken, diğerleri güçlenmiş ve insanlara liderlik ediyor. Bazıları mutlu bir evliliğe sahip ve etrafları sevgiyle çevrili, bazıları ise çocuklarını göğsüne bastırmış ve umutsuzluk içinde ağlıyor. Şu anda bir yerlerde popüler bir grup, tüm dünya tarafından benimsenecek ve büyük stadyumlarda söylenecek bir şarkı yazıyor. Belki de genç bir kadın şimdi acı olayların kördüğümünü kıracak ve tüm kayıp ruhlar için bir fener olacak bir kitap yazıyor. Bazıları şimdi soğuk bir köprünün üzerinde duruyor ve bir sonraki adımda ne yapacağına karar veriyor, bazıları ise bir başkası için kendini feda etmeye hazır. Unutmayın, en karanlık geceden sonra bile bir şafak vardır. Biliyor musunuz, tüm bu karanlığa rağmen, kırılmamış insanlar görüyorum. Ne olursa olsun pes etmeyen insanlar. Şu anda tarih yazan insanlar. Kendi tarihleri, başkaları için tarihi değiştirmek. İşte bu yüzden hayattaki amacınızı bulmak ve ona doğru sorunsuzca ilerlemek çok önemlidir. Çünkü boş, hayat olaylarının çokluğu içinde bir şeyi unutuyoruz, sevgili okuyucum. Hayat geçicidir, hiç kimse unutulmak için yaşamaz. Hayatınızın her dakikası önemlidir, her saniyesini yaşayın, önemli olan budur. Ancak o zaman mutlu olursunuz, hatta hikayenizin sonunu bile bilirsiniz. Her şeyin sebepsiz yere başınıza gelmesini beklemeyin, sadece sizi mutlu eden şeyi yapın. Ve ilk seferde işe yaramaması önemli değil, deneyin, sonunda başaracaksınız. Ne dediğimi biliyorum. Çünkü iyi öğrendiğim ders şu: "Ne olursa olsun, yerinde durma, ilerle!" Lütfen karşılanmamış ihtiyaçları olan bir adama dönüşme. Yaşa…

Hayatla en çok hangi kelimeyi ilişkilendirirsiniz? Hmmm, ilginç bir soru, değil mi? Hayatımızın her saniyesinde, her anında, her gün bir şeyi ya da birini bekleriz. Yani benim için hayat, beklemek kelimesiyle eşdeğerdir. Kötü hava koşullarını, hoş olmayan durumları, incitici ilişkileri, kara bir sıkıntı çizgisini bekleriz. İyi haberler bekleriz, "doğru kişiyi" bekleriz, kaygısız bir yaşam bekleriz, büyük büyük büyük annemizden beklenmedik bir miras şeklinde başımıza bir milyon dolar düşmesini bekleriz. Tüm hayat sonsuz bir bekleyişten ibarettir. Ancak bazen bu bekleyiş tam tersi bir etki yaratma eğilimindedir. Örneğin: bir kişinin değişmesini beklemekten yoruluruz. Bu, tüm insanların yaptığı en ölümcül hatadır, böyle bir mucize beklemek. Sonuçta, insanlar özlerinde değişmezler, bir kişi bir kişiliktir, oluşur, olgunlaşır. Suyun şaraba dönüşmesini beklemek aptallıktır. Öyle değil mi? DNA'sı ona yerleştirildiğinde, annesinin rahminden başlayarak kendini parça parça yarattı. Daha sonra, çocukluk yıllarında "ilişkiler" kavramını açgözlülükle özümsedi. Artık kafasında neyin iyi, neyin kötü, neyin kabul edilebilir olduğu belirlenmiştir. Peki ya pervasız gençler? Gençlik maksimalizminin zirvede olduğu zaman mı? Bazıları o zamanı gülümseyerek, bazıları ise büyük bir pişmanlıkla hatırlayabilir. Ve birisi sadece hafızamızda kalır, çünkü asla bir yetişkin olmayacaktır … Aşırı beklenti her türlü arzuyu öldürür. Düşündüğümüzden daha sık oluyor. Sadece tükenirsin ve beklemeyi bırakırsın. Ya da beklemek mi demeliydim?