⇚ На страницу книги

Читать Егерменче ел. Шигырь вәгазь. Том 3. Стихи - стр. 3

Шрифт
Интервал

Кем хуҗа гaләмдә, күкләрдә.

Килде вакыт

Кемдер сүгә көндә хөкүмәтне,
Кем гаепле саный дәүләтен…
Үзе hаман кыргыйлана бара,
Каплап тормый хәттә гәүрәтен.
Күренмәгән вирус килеп кинәт,
Андыйларны бераз «юата».
Кая керер урын тапмаганда,
Коры җирен кинәт чылата.
Бәргәләнә бераз кеше күңеле,
Ярдәм белми каян көтәргә.
Билгесезлек юлда олы киртә…
Ничек аны урап үтәргә.
Гaдәтләнгән тормыш туктагандай,
Кемгә тыныч кемгә куркыныч…
Уйлаганда, бараз аңлыйсыңда,
Түләнмәгән кебек зур бурыч.
Калган эшкә, инде карлар яуган,
Бүгенгесен кирәк уйларга…
Тормыш көзе ишек каккан чакта,
Өмет итеп йөрмә туйларга.
Бурычларың сине озатмасын,
Олы юлга чыгып киткәндә.
Каршыласын иде матур җәйләр,
Язлар үтеп җирләр кипкәндә.

Бер хуҗа

Синдә хуҗа, миндә хуҗа кебек…
Хуҗалыклар гына билгесез.
Кайда күреп була алыр микән,
«Син хуҗасы» дигән билгесен.
Хуҗасызмы бөтен якты дөнья,
Каян килеп чыга вируслар.
Адашалар, бүленәләр кинәт,
Гүләйт итеп йөргән туристлар.
Таныш түгел, көтелмәгән сынау,
Безгә бүген ясый сәяхәт.
Җилдә очкан яфраклар кебек,
Байлыклар hәм бөтен сәясәт.
Кемнән безгә ярдәм килә ала,
Түрәләрдән, яки дәүләттән.
Кайсы безгә дөресерәк сөйли,
Сакланырга иде, гайбәттән…
Ике рәхәт бергә килә алмый…
Савап көтмик, гамәл булмаса.
Сусауларны чиләк баса алмас,
Сулы булып алар тормаса.
Җиңел килгән бәхет сизелми шул,
Кадерләрен авыр аңлавы.
Кеше өчен олы кисәтүдер,
Тормышларның җиңел бармавы.

Җәй

Язлар җитсә, язлар матур кебек,

Алыштырды хәзер жәйләре.

Күңел анын матурлыгын тоя,

Әллә күңел өчен хәйләме.


Җәйләр җитеп, дөнья үзгәрә шул,

Уяналар бөтен чәчкәләр.

Күңелләре җилкенүен сизә,

Күп яшәгән олы яшьтәләр.


Җәй җылысы, тагы өмет бирә,

Булыр кебек алда гомерләр.

Алдагысын бары Ходай белә,

Күрәселәр аны күрерләр.


Картаясы килми, күңел көтә,

Җәйләр килеп тагын киткәнен.

Тагы беркат язмыш, көткәннәргә,

Матур мизгель бүләк иткәнен.


Еллар шулай, алар йөгерәләр,

Ашыкмаган чактакта күңелләр.

Йөрәк кенә ярсыгандай була,

Тибә башлагандай бүгеннән.


Матурлана бара кебек хәзер,

Җәйләр генә түгел, көннәре.

Күрәселәр, күрелмичә калмас,

Күп булсада инде күргәне.

Озату

Бик ямансу була күңелләрдә,

Якын кеше китсә мәңгегә.

Буйсынабыз язмыш агышына,

Сорау биреп булмый Тәңрегә.


Көтүләрнең файдалары булмый,

Үкенеүләр генә сакланыр.

Онытылмас, ләкин өйрәнелер,

Ялгыз кебек яшәү башланыр…


Искә төшөп, күңел яраланыр,

Әйтә алмый калган сүзләрдән.

Дога укып, әрвах рухына…

Яшьләр чыккан чакта күзләрдәр…


Хәтер бары берләштерә ала,

Яшәп киткән әби-бабалар…

Без яшибез бүген тормыш диеп,

Ә бездән соң, безнең балалар.


Буш сүзләрнең кирәгедә калмый,

Тормыш кабатланмый барыбер.

Хәтер дигән әйбер җуелмасын,

Туганнарның җирдә каны бер.


Буын белән, буын өзелмәсен,

Күпме генә сулар аксада.

Ул бәйләнеш, кеше күңелендә,

Хәтерләрдә бары саклана.

Сәясәт

Кемнәр сөйми икән сәяхәтне,
Бер тапкырдан күңел тартыла.
Кемнең балалары читтә укый,
Чит илләрне хурлап халыкына.
Капиталист череп бара диеп,
Бездә кемнәр хәзер байлар соң…
Кемнең балалары «типтерәләр»,
Ә байлыклар килгән кайдан соң.
Кайдан килде яңа хужалары,
Халыкныкы дигән милекнең.
Бездә исә халык өченме соң,
Законнарга язган ирекнең…
Кайчан гына куып җитәрбездә.
Кайчан гына узып китәбез…
Алар җүләр, без акыллы диеп,
Үзебездә ышанып бетәбез.
Без булмаган җирдә әйбәт дигән,
Мәкaль мәгәнәсе ялган дип.
Эшләгәннәр каты байый ала,
Бары ялкау ярлы калган дип.