Читать Туган ягым Ярмәгем

© Галибя Ризатдиновна Идиятова, 2021

ISBN 978-5-0053-3590-6

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Зур булмаган агач өйләрдә авыл халкы яшәде.

Түбәләре салам аның, бар ишегалды, күтәрмәсе.

Бакчаларда тәгәрәшеп үскән кабак, бәрәңге,

Суган, кишер, чөгендер – гаилә хәзинәләре.

Һәр бер йортта дүрт-биш бала- ата —ана шатлыгы,

Тырыш булып, эшчәнлектә үстерделәр аларны.

Әниләр җитез, түземле, өй- колхоз эшен башкара.

Учак ягып зур казанда аш, ботканы пешерә.

Менә пешкән аш, ботка. Кайда аны тотарга?

Халык язларда әзерли- кар тутыра базларга.

Итен, маен, сөт, каймакны, пешкән ашны, ботканы

Төшерәләр кар базына эссе җәйге көннәрне.

Бер төшерә, бер мендерә- аның күп мәшәкате,

Суыткычлар булмаса да, алар аптырап калмады.

Сугыштан соңгы еллар, әз кибеттә ашамлык,

әйберләр.

Шикәре юк, чәй, сабынны бик сирәк кайтаралар.

Акчасыда юк бит әле, йомыркага алмашалар,

Колхоз эшендә аларга хезмәт көне язалар.

Көзләр җиткәч, икмәк ургач, халык бара амбарга,

Эш хакына алалар бодай, арыш капчыкларда.

Ул заманда кыен булды авылларда яшәргә,

Керосин да еш кайтмады лампалар кабызырга.

—

Кермәгән бит бер өйгә дә якты электр утлары.

Хатын—кызлар кул эшләрен лампа яктысында

башкарды.

Ә керләрне алар юды селте салып кайнар суга.

Кер югычы такталарда тәгәрәттеләр-акларга.

Утүкләрне кыздыралар, кайнар күмер салалар,

Киемнәрне үтүклиләр, пөхтәлек яраталар.

Кайчак, мичне җылытырга иске салам, чыбык-чабык

яктылар.

Рөхсәт булмады җыярга корыган агач та урманнан.

Чәйне оста кайнаттылар чыра, күмер ягып самавырда,

Мөрҗәсеннән төтене чыга мич алды учагына.

Хәлле халык мал асрый, кышка печән китерә,

Колхоз эшеннән кайткач, йорт эшләрен башкара.

Кояш баткач, маллар япкач, тынычлыкта гаилә,

Балаларны яратып, назлап инде йокларга ята.

Яшьүсмерләр йоклап ятмый, җыелалар аланда,

Күңелле кичке уеннарда егет-кызлар таныша.

Кыенлыкларга бирешми яшәде тырыш халык,

Илебездә тынычлык бит, күк йөзе дә бик ачык.

Авылыбыз матурланды, күп әйберләр үзгәрде.

Аралашып өмет белән, бергә тату яшәде.

(Егерменче, егерме беренче гасырлар…)

Менә кыш та үтеп бара, тиздән чәчүләр җитә.

Анысыда үтеп китәр, Сабан туйлары килә.

Искә алыйк, элегерәк- егерменче гасырда

Ничек әзерләнде халык чәчү беткән бәйрәмгә.

Һрбер йортта матурлау, тәрәз- керләрне юу,

Койма капкаларны буяу, йорт алларын чистарту.

Халык көтә зур бәйрәмне, елына бит бер була,

Бүләкләрне дә әзерли җиңүчеләрне котларга.

Бәйрәм алды көннәрендә яшь егетләр җыела,

Колхоз атларына атланып, китәләр яулык җыярга.

Менә алар матур итеп баралар тезелеп атларда,

Ярмәк көенә җырлап, ә гармунчы гармун тарта.

Зур абыйлардан калышмый бала-чага йөгерә.

Күңелле авылыбызда- халык сокланып тора.

Чиккән сөлге чыгаралар, зур яулыклар бирәләр,

Катнашучыларга уңышлар, яхшылыклар телиләр.

Яулык җыйган егетләрне алалар армиягә,

Яшьләре аларның җиткән хезмәт итәргә илгә.

Халык белән күрешәләр, сәләмләшеп китәләр,

Җыеп алган яулыкларны оештыручыларга бирәләр.

Сабан туе матур үтә, чыгып сөйли түрәләр,

Тырышып эшләгән эшчеләрне әйтеп алар үтәләр,

бүләкләр өләшәләр.

–

Гармун, баян уйнап тора, зур концертлар- сәхнәдә.

Мәйданның уртасында- уеннар бара, батырлар

көрәшә.

Ә кичендә якын туган бергә чәйгә җыела.

Күп өйләрдә шау-гөр килү, музыка уйнап тора.