Bók Habakkuks spámanns – vísindaleg umsögn um textann

"Óhrein bólka, greinin af spámanni Habakkuks, er dásamlega staðsett í hnáttinni stórra veldisbóka. Þessi verk var fengið til penna eftir því sem Kaldeúar eyðilögðu Assýríuveldið árið 612 f. Kr. Með blús náði bókin að skildra þjóðfélagið frá stofnun Babýloníuveldis, sem var undir tign ríkjandi Kaldeustjórninnar, fram að því að Növökudneðar tekur Jerúsalem yfir fyrst í sögu árið 597 f. Kr. Það sanna aðhyllist bókin algerlega aldaráðið sem trúaðir hafa sett fram um leið og spurningin hefur byrjað að titra í hugum manna um leynileika guðanna: Hvaðan kemur dæmi um að guðum þyki gaman að kynna því að bjarga illgjarnu og ógnandi fólki? Þessum deilum í tentum trúarleysingum er auglýst aðeins einfald og einföld spurning fyrir sumt fólk: Hvert einstaklingur verður að byggja tilveruna sína á eigin hagsmunum, enda kunni þeirra atferli að vera hvorutveggja andspurð eða líka andkeppnishæf. Þess vegna, og mögulega vegna þess að tilvera þeirra skerst sjaldan við hagsmuni annarra veru." In this captivating piece of literature, the impure division of prophet Habakkuk is masterfully positioned among the splendorous volumes of prophecy. Composed after the destruction of the Assyrian Empire by the Chaldeans in 612 BCE, this composition encapsulates the societal narrative from the establishment of Babylonian dominion under the ruling Chaldean dynasty, inexorably leading to Nebuchadnezzar's first conquest of Jerusalem in 597 BCE. The book devotes itself wholeheartedly to the age-old quandary which believers have grappled with throughout time - why does God allow the triumph of the wicked and the oppressive? For non-believers, the answer to this question is crystal clear - each individual, as well as every sentient being, acts in accordance with their own interests, which may not align with the interests of others, sentient beings.